Fot. kamilczajkowski.blogspot.com
Niniejsza treść jest opracowaniem (…) oryginalnego artykułu za zgodą wydawcy kamilczajkowski.blogspot.com
W każdym oddziaływaniu wychowawczym mamy do czynienia z niepowtarzalnością materiałów genetycznych, środowisk, temperamentów i osobowości – zarówno wychowawcy jak i wychowanka.
Podobnie więc jak najlepszy jazzman nie jest w stanie przekazać w żaden sposób innemu muzykowi tego, jak dokładnie wykonuje swoje utwory, tak najbardziej doświadczony wychowawca czy psycholog dziecięcy nie poda prostego przepisu na udane wychowanie bez porażek.
Bardzo często mówiąc o wychowaniu dziecka przywołuje się pojęcie normy: „Czy to normalne zachowanie?”, „Czy norma dopuszcza to w tym wieku?”, „Czy moje dziecko jest normalne?”, „Czy ja jestem normalnym rodzicem?”.
Tymczasem okazuje się, że norma jest jedynie utopijnym konstruktem teoretycznym, matematycznym działaniem, beznamiętną i martwą statystyką – nie mniej abstrakcyjną niż pierwiastek z dziesięciu czy pi do kwadratu.
Każda próba znalezienia idealnego pomysłu na wychowanie, idealnych rozwiązań sytuacji problemowych jakie się pojawiają w interakcji z dzieckiem jest z góry skazana na porażkę.
Nie podważam zupełnie zasadności poszukiwania wiedzy, porad czy korzystania z doświadczeń innych – jak najbardziej uważam to za w najwyższym stopniu właściwe i niezbędne. Nie wolno jednak dokonywać prostych przełożeń technik wypracowanych przez innych i kopiować sprawdzonych metod w oczekiwaniu, że niezawodnie zadziałają także w naszej sytuacji.
Codziennie kładąc się spać przemyśliwuje wszystkie te momenty dnia w których moje ukochane małe oczka wpatrywały się w moją surową twarz ze łzami, albo śmiały się do rozpuku w odpowiedzi na moje zaczepki. Widzę w tych oczach radość i ufność, ale także lęk i smutek pomieszane ze sobą i jestem przekonany, że są odbiciem mojego spojrzenia zawierającego te same elementy. Zasypiam zmęczony po kolejnej batalii z dwulatkiem, a w głowie gra mi jazz….
Autor: Kamil Czajkowski
Autor jest absolwentem Niższego Seminarium Duchownego Misjonarzy Oblatów M.N. w Markowicach k. Inowrocławia; studiował filozofię w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym oo. Dominikanów w Krakowie, jest absolwentem psychologii Uniwersytetu Gdańskiego obecnie studiuje na studiach podyplomowych MBA.
Zobacz także: blog Autora – „Ludzka rzecz być człowiekiem„ oraz inne artykuły autora www.ipsycho.pl